Melchior Medard - Carska roszada

autor: Melchior Medard

tytuł: Carska roszada

wydawnictwo: Erica

rok wydania: 2012

ilość stron: 392

ocena: - 4 / 6

Co jest istotą dobrego kryminału? Z pewnością ciekawie zarysowana fabuła, dobrze skonstruowana intryga, wartka akcja, tajemnica i zagadka, której czytelnik nie zdąży zbyt szybko rozwikłać. Ale to jeszcze nie wszystko. Dobry kryminał wymaga starannej oprawy - tła, w którym rozgrywają się absorbujące wydarzenia. Czy może być lepszy czas i miejsce na osadzenie akcji kryminału jeśli nie XIX wieczna, tajemnicza i niespokojna Warszawa?

W zepchniętej po klęsce zrywu do roli prowincjonalnego miasta Warszawie dochodzi do serii okrutnych morderstw. Ofiarami są kobiety, pozbawiane życia w bestialski i brutalny sposób. Zabójca podcina im gardło i bezcześci zwłoki oblewając je kwasem. Do wyjaśnienia sprawy przydzielony zostaje Estar Pawłowicz Van Houten – urlopowany radca kolegialny z Rosji, który w tropieniu mordercy zdaje się nie mieć sobie równych. Wszystko jednak bardzo się komplikuje kiedy na dworcu zamordowany zostaje oficer carskiej policji wojskowej. Pawłowicz zrozumiał, że sprawa ma drugie oblicze a rozwikłanie zagadki zaczyna przypominać balansowanie na granicy życia i śmierci.

Zbyt wiele niewiadomych, za dużo pytań bez odpowiedzi. Co łączy brutalne zabójstwa kobiet ze zgładzeniem oficera zajmującego się politycznymi działaniami? Co mają z tym wspólnego maniacy – mordercy z Prus? Gra toczy się o najwyższą stawkę, Van Houten ma świadomość, że jeżeli nie zidentyfikuje mordercy sam zostanie skreślony z listy żyjących.

Nie jestem w stanie jednoznacznie określić swego stosunku do „Carskiej roszady”. Z jednej strony kryminał nie sprawił mi zawodu, z drugiej nie zaabsorbował na tyle, bym targana ciekawością z impetem przewracała kolejne strony. Przez kilkadziesiąt pierwszych stron było mi bardzo trudno wgryźć się w fabułę a później kiedy poszło już z górki akcja chyliła się ku końcowi. I przyznam szczerze od kryminalnej zagadki bardziej zainteresowała mnie ukazana w treści XIX wieczna Warszawa, której opisy zresztą niejednokrotnie przywoływały na myśl podobieństwo do przedstawionego przez Marka Krajewskiego międzywojennego Lwowa. Wszystkim, którym przypadły do gustu „Erynie” z pewnością docenią „Carską roszadę”.

Ponadto bardzo polecam lekturę aneksu stanowiącego archiwum prywatnych notatek radcy stanu, które rzucą nowe światło na treść lektury. Ja tyko dodam, że wzmianka o „Kubie Rozpruwaczu” nie będzie przypadkowa…