Katarzyna Michalak - Rok w Poziomce

autor: Katarzyna Michalak

tytuł: Poczekajka

wydawnictwo: Wydawnictwo Literackie

rok wydania: 2010

ilość stron: 312

ocena: 5 / 6

W piątkowy wieczór stanęłam przed odwiecznym dylematem, którą z książek mam przeczytać? Thriller? Był ostatnio. Może coś z literatury faktu, biografia, pamiętnik? Nie, nie. Potrzebuję czegoś lekkiego, kobiecego, optymistycznego… tak, ta będzie idealna.

Była. Pełna ciepła, uczuć i marzeń. Gdyby lekarze przepisywali recepty na szczęście,   zamaszystym pismem nagryzmoliliby tylko jedno „Rok w Poziomce”. Jeszcze nie wiem jak dopracować problem z dawkowaniem,  bo racjonowanie i dozowanie pojedynczych stron nie wchodzi w grę.

Bohaterką powieści jest Ewa, 32letnia szara myszka, rozwódka, gnieżdżąca się w ciasnej, wynajmowanej kawalerce. Jej życie, choć szare, bure i nijakie, nie jest pozbawione marzeń. I wreszcie pewnego pięknego Ewa postanawia wziąć się w garść, wyjść z tej szczelnie zamkniętej skorupy i realizować swe pragnienia, rozpoczynając od największego – mały biały dom bez łap.

Poszukiwania zaowocowały, wujek Google dopomógł i po chwili, po drugiej stronie ekranu Ewa ujrzała dom ze swych marzeń (i snów). Teraz wystarczyło potrząsnąć skarbonką, skarpetą, kontem w banku i zainkasować oszczędności. Łatwo mówić, trudniej zrobić, tym bardziej że Ewa choć (teraz) wesoła, jest goła. Bez pieniędzy, bez pracy, bez szansy na kredyt. Z wybawieniem przychodzi Andrzej, najlepszy przyjaciel, ohydnie bogaty biznesmen, nieodwzajemniona miłość Ewy. Nie pożycza jej pieniędzy, daje coś więcej – ofertę pracy. Mężczyźnie marzy się własne wydawnictwo, ona ma zająć się jego zarządzaniem. Tak powstaje Impresja i nowe życie Ewy.

Kobieta chce wykorzystać daną szansę, rozpoczyna poszukiwania potencjalnych autorów. Zgłoszenia kandydatów, ich wyprodukowane w pocie czoła dzieła wywołały u  mnie niejedną salwę śmiechu.

Pośród licznych kandydatur zawieruszył się mail od „Tej Michalak”, która w imieniu swej przyjaciółki Karoliny przesłała pierwszy rozdział powieści. Opowiadanie zauroczyło wszystkich począwszy od Ewy, Andrzeja, ze mną włącznie. (Tak, tak, to oczekiwane „Lato w Jagódce”). Rozpoczęły się negocjacje z autorką i przygotowania do produkcji książki…

To wszystko? Bynajmniej! Losy Ewy są zawiłe, skomplikowane i pogmatwane. Dzisiejszy, 5365 odcinek Mody na sukces w porównaniu do historii naszej bohaterki jest tylko drobnym epizodem.

Z Poziomką w remoncie, bez prądu, wody i czajnika (ukradzionego przez podstępnych robotników), z ukochanymi psami pseudo obronnymi, z wampirem elektrycznym vel Tosią, z kimś w sercu i pod sercem Ewa zabierze Was w podróż ku niespełnionym do tej pory marzeniom.

Ktoś może powiedzieć, że powieść jest przerysowana, podkolorowana i trąca harlequinem., zgodzę się z tym. Ale czy to ważne? Czasem warto sięgnąć po taką współczesną bajkę, zagłębić się w lekturze i choć na chwilę zapomnieć o własnych troskach i problemach.

I szczerze, o ile w przypadku Chmielewskiej rzadko drgały mi kąciki ust, tak „ta Michalak” doprowadziła mnie płaczu (ze śmiechu). „Cnotka albo piechotka” rozłożyła mnie na łopatki.

Perypetie pani Marysi z osobowego, tej od 150 pączków z konfiturą, nie z różą! i ziemniaków Irga po trzy dwadzieścia.. czytałam już trzy razy… A co tam, idę sobie przeczytać po raz czwarty!

Po przeczytaniu kilku książek Kasi Michalak, śmiem przypuszczać, iż jest bardzo życzliwą ciepłą kobietą, kochająca przyrodę, zwierzęta, wrażliwą na ludzką krzywdę i cierpienie. Mam nadzieję, że kiedyś będzie mi dane poznać ją osobiście.

A na końcu chciałabym podziękować autorce za… Rzeszów. Skromne dwa zdania w książce a człowiek się uśmiecha jak na reklamie pasty Colgate. Tak niewiele a tak wiele.

Nie tylko Denzel swym teledyskiem (notabene za 40 tys. zł) może promować me rodzinne miasto (i pięknie położoną kostkę brukową…) Tylko nie bardzo rozumiem,  po cóż kilka razy padał na kolana przed całodobowym sklepem monopolowym… ;)