O sobie samej...

Zaproszona do zabawy przez Izę, z odzewem zbierałam się dobrych parę dni. Chciałby się człowiek pokazać z jak najlepszej strony, trudne to (w moim przypadku) zadanie. Będzie bez ubarwień, zbędnej koloryzacji  - kawa na ławę, czarno na białym (a może raczej na odwrót, biorąc pod uwagę, że kawa jest z mlekiem a stół czarny ;))

 

# Byłam brzydkim dzieckiem. Nie nie nie! Absolutnie, nie jestem teraz jestem chodzącym bóstwem ale w porównaniu do dziecięcych lat, jak mi ktoś życzliwy powiedział „trochę się wyrobiłaś”.

Byłam duża, ba, byłam ogromna!  O głowę i pół szyi wyższa od chłopców, że o dziewczynkach nie wspomnę. Miałam wielką głowę (dalej mam) a na niej szałową fryzurę a`la grzyb ścinaną od garnka tudzież patelni.  Dziewczynki - filigranowe,  z kucykami chyba się mnie trochę bały, w każdym razie w przedszkolu częściej bawiłam się w wojnę niż w dom...

# Płaczę. Często gęsto. Nie wspomnę ile wylałam łez na filmach czy nad książkami, bo przynajmniej powód był. Jadę autobusem i  myślę „ A jak umrze… mama?” Wystarczy. Zalewam się łzami. Ostatnio w samolocie,  miałam czarne wizje, że się rozlecimy. Oczyma wyobraźni widziałam się w nagłówkach gazet z komentarzami rodziny i przyjaciół: taka fajna była… I już mi grochy na książkę kapały… 

# Jestem roztrzepana. A przez to i zapominalska. Od zawsze (i na zawsze?) Już od najmłodszych lat, wracałam po lekcjach do domu a 5 min później słychać było pukanie do drzwi ”Kinga zostawiłaś plecak”… Wychodziłam z psem na spacer, wracałam bez. Noże lądowały w koszu, śmieci w zlewie. I nawet z zapisaną listą zakupów, zapomnę kilku rzeczy. No trudno - Jak się nie ma w głowie, to się ma w nogach…

# Jestem pechowa, jestem psujem. Tylko przez ostatni tydzień: rozwaliłam pokrywkę, klamkę, stroik nad drzwiami (spadł mi na głowę), zalałam łazienkę (uszczelka w kabinie prysznicowej nie chciała współpracować), wylałam drinka (pierwszego na dywan drugiego na... klawiaturę laptopa… działa… jeszcze)…  i więcej grzechów nie pamiętam. Ale domownicy nie pytają już „co dziś robiłaś?” ale „co dziś zepsułaś?”…  ;)

# Nie umiem się malować. Eyelinery, cienie do oczu, konturówki są mi obce. Nie mam do tego cierpliwości. Używam 4 kosmetyków kolorowych – to w praktyce, w teorii maluję się od święta – jestem wiecznie spóźniona. Na co dzień jeżeli w ciągu jazdy windą z V piętra na parter w czeluściach torebki odnajdę błyszczyk– pomaluję usta. 

# Mam śmieszne stopy – długie, bardzo szczupłe. Dostaję drgawek na samą myśl o kupnie butów na lato. Sandałki, buty z odkrytymi palcami i piętami – marzenie ściętej głowy.

# Uwielbiam zielone, niedojrzałe, cierpkie w smaku banany. Nie zjem żółtych nie wspominając o tych przedojrzałych.

# Nie wypiję słodkiej kawy, ale słodycze uwielbiam nade wszystko – napisała Kinga pałaszując czekoladę.

# Nie posiadam nic wartościowego (z rzeczy ) Nigdy niczego nie potrzebowałam. Mój walkman przepadł wraz z mym ex, laptop oddałam bardziej potrzebującym. Jestem goła i wesoła ;) A przepraszam, mam komórkę, stary najprostszy model Nokii. 

# Jestem towarzyska? Wszędzie mnie pełno, z miejsca się aklimatyzuję. Wiecznie organizuję spotkania w gronie bliskich przyjaciół i znajomych. 

# Jestem pełna sprzeczności. Potrafię w sklepie pół godziny zastanawiać się nad wyborem kawy a ważne, życiowe wybory podejmuję w minutę (pochopnie?)

# Jestem oszczędna (dla siebie) Ostatnio przez 15 minut stałam przed likierem truskawkowym i walczyłam z sobą. Kupić? E, drogi (6 euro!) Ale z drugiej strony zasłużyłam, prawda? Jak myślisz, mogę sobie kupić? No jasne! Eee, za te pieniądze kupiłabym coś innego… Aaaa kupuj go wreszcie!.

Kupiłam… i nie piję, bo mi szkoda ;)