Joanne Harris - Błękitnooki chłopiec

autor: Joanne Harris
tytuł: Błękitnooki chłopiec
wydawnictwo: Prószyński i S-ka
gatunek: thriller
ilość stron: 544
ocena: 4.5 / 6

Ostatnia strona, ostanie zdanie i moja pierwsza myśl „no nieźle”.

Błękitnooki chłopiec nie jest już chłopcem. To czterdziestodwuletni mężczyzna mieszkający wraz ze swą toksyczną mamusią w Malbry. Czym się zajmuje? Właściwie to niczym – ostatecznie udaje, że pracuje. Aktywnie uczestniczy w blogowym świecie - jak my J Z taką różnicą,  że jego wpisy nie dotyczą książek, a…. morderstw. Jego posty to (tylko?) mroczne opowiastki o morderstwach. Niby nic, gdyby nie fakt, że opisane ofiary rzeczywiście nie żyją...

Joanne Harris porównała tę książkę do kostki Rubika. Trafnie. W „ Błękitnookim chłopcu” niezrozumiałe i niejasne losy – jak w układance - powoli wskakiwały na swoje miejsce.

Teraz sobie zarzucam, że nie dałam szansy tej książce. Nie pozwoliłam jej się wciągnąć. Była niegroźna, ot mało straszne i mroczne opowiadania.  Podczytywałam ją więc po kilkanaście stron, odkładałam i sięgałam po coś innego. I to się na mnie zemściło.  Jak zawsze - otworzyłam na uprzednio skończonej stronie, zaczęłam czytać i… pogubiłam się. Nie wiedziałam - kto jest kim – czy X to Y, czy może na odwrót? W panice zaczęłam kartkować wcześniej czytane strony chcąc odnaleźć to, co umknęło. Niepotrzebnie - kolejne strony zawierały odpowiedź a ja odzyskałam wewnętrzny spokój.

Kolory. Mnóstwo tu błękitu. I w tytule i na okładce i w opisach. Czytając fragmenty pełne błękitu, łapałam się na tym, że machinalnie spoglądam w niebo.

„Jego zdaniem kolorem morderstwa jest błękit. Błękit lodu, błękit zasłony dymnej, błękit odmrożeń, martwego ciała i worków na zwłoki. To również jego kolor (…)”

„Błękit wszystko zabarwia”

Mam świadomość, że porcjowanie i dawkowanie książki wpłynęło na jej niższą ocenę. Książka godna polecenia.